چرا به بیشتر خواسته‌هایمان نمی‌رسیم؟

شفقنا زندگی- آرمان: اکثراً افراد برای بیان مشکلات خود می‌گویند: «من چه‌کار کنم که او...».در حالی که مشکل ما اینطور است: «من چه‌کار کنم که من...» برای مثال به جای اینکه بگوییم: «من چه‌کار کنم که او بیشتر درس بخواند؟» باید فکر کنیم و ببینیم مشکل واقعی «من» در زندگی چیست؟ آن وقت به اینجا می‌رسیم که حاصل نگرانی و دلسوزی مان برای دیگران تماماً بحث و ایراد و اصرار و اجبار بوده است.راه‌های رسیدن به آنچه در زندگی می‌خواهیم به قرار زیر است:

1-از بعضی خواسته‌ها بگذر

از اولین چیزهایی که باید برای کنار آمدن با دنیا باور کنیم این است که بسیاری از امور دنیا مطابق میل ما پیش نمی‌رود و خیلی از کارها آن طور که دلمان می‌خواهد نمی‌شود.لذا حکمت اقتضا می‌کند که با اختیار و انتخاب خود از بعضی خواسته ها، برای مصلحت بالاتری بگذریم، با خوشبختی دادن به دیگری، به خوشبختی برسیم و با محدود کردن خواسته‌های خود، از زندگی موقت دنیا، به آزادی بیشتری برسیم.در پرورش فرزندمان نیز اگر چه لازم است به بسیاری از نیازهای آنان پاسخ دهیم تا بخل و لجبازی در آنان شکل نگیرد اما برخی از خواسته‌ها را باید بگوییم، نمی‌شود یا نمی‌توانیم. اگر همه خواسته‌ها را بی درنگ تامین کردیم، گمان می‌کند نظام دنیا هم همین طور است و دیگران هم باید هر چه او خواست فوراً انجام دهند. اول می‌گوید، این اسباب بازی را می‌خواهم، بعد دوچرخه و موتور می‌خواهد؛ بعد هم که همین و همان را خریدیم، باید موتور و ماشین پیشرفته بخریم.‌ اسیر و بی چاره کسانی هستند که یاد نگرفته‌اند در این دنیا، «نه» بشنوند. همان‌هایی که دیگران را اسیر و بیچاره خواسته‌های خود کرده اند.

 2. صبر داشته باش

هر چه به ذهنت رسید راه‌حل نیست. چه بسیار تلاش‌ها که نتیجه عکس می‌دهند.تا خواستی هیجان زده شوی و گوشی تلفن را برداشته هر چه در دلت مانده یک جا تحویل بدهی، صبر کن. تا تصمیم گرفتی با گله و شکایت فضا را تیره کنی، تا به فکر تلافی کردن افتادی یا به تو گفتند: «با هر کس باید مثل خودش رفتار کرد» دست نگهدار. شاید بتوانی با لحظه‌ای درنگ، بفهمی که اگر این کارها را بکنی، از تلاشت نتیجه عکس می‌گیری....چه بارهای اضافی را به دوش کشیده و روز و شب ات را به مرور خاطرات تلخ و مقصر نامیدن دیگری گذرانده ای؟ چقدر برای مشکلات دیگری غصه خورده و با از دست دادن روحیه، خود و خانواده ات را از پا در آورده ای؟ چقدر سعی کرده‌ای که افراد را مطابق میل خود تغییر دهی، بدون اینکه با نگاهی به گذشته، نتیجه‌های عکس و رابطه‌های از دست رفته را ببینی؟رسول اکرم (صلی ا... علیه و آله) از جبرئیل سوال کردند که تفسیر صبر چیست؟ عرضه داشت: یعنی روحیه انسان در موقع گرفتاری همانند زمان آسایش قوی و شاداب باشد و در زمان فقر و تهیدستی همانند زمان غنا و بی نیازی و در موقع بلا و مصیبت همانند زمان عافیت باشد و مصائب و ناراحتی‌های خود را نزد مردم بازگو ننماید و شکایت نکند.(1) حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: آن کس که در برابر مشکلات و شداید صبر کند، مدت کوتاهی صبر خواهد کرد و همچنین اگر بی تابی نماید، آن هم مدتش کوتاه است. سپس فرمود: بر تو باد که در تمام کارهای خود صبر را پیشه کنی.(2).به هر اندازه که قبل از هر اقدام، عاقبت اندیشی کنی، تجربه‌های خطا را مرور کرده و درس بگیری و با اهل خرد نشست و برخاست داشته باشی، مهارت پیدا می‌کنی که به هر قیمت دست به هر اقدامی نزنی.بنابراین در صورتی که بتوانیم از بسیاری موضوعات با سلامتی عبور کنیم (اغماض و گذشت)، گفتار و رفتار اطرافیان را زیباتر معنا کنیم و تهدیدها را تبدیل به فرصت کنیم؛ در این صورت مشکلات قابل حل و نیاز به بررسی معلوم می‌شود و آنگاه ریشه یابی، خلاقیت و پیگیری می‌خواهد.

پی نوشت ها:1.بحار الانوار جلد 66 صفحه 373. 2. بحارالانوار الجامعة لدرر الأخبار الأئمة الأطهار، محمد باقر مجلسی، ج2، ص 118، باب ایمان و کفر.