در بخش اول در خصوص 3 استراتژی سیستم های نت به اختصار بحث شد . این سه سیستم عبارتند از:
الف- نگهداری و تعمیرات واکنشی (Reactive Maintenance)
ب- سیستم نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه
ج- سیستم نگهداری و تعمیرات پیشگویانه
چهارمین سیستم نت که مورد استفاده و رایج در صنایع هستند، سیستم نت موثر است که
بشرح زیراست:
د- سیستم نگهداری و تعمیرات موثر:
این استراتژی میگوید :
(Don’t just fix it, improve it)
Eliminate defects from all sources; Maximize equipment uptime
نت موثر به مجموعه فعالیتهایی اطلاق میگردد که با هدف بهبود وضعیت کارکرد ماشینآلات ، کاهش میزان نیاز آنها به اجرای نت و حذف کامل علل وقوع خرابیها انجام میگیرد .
در استاندارد نگهداری و تعمیرات بهرهور فراگیر (TPM) که از سوی انجمن مهندسین نت ژاپن تدوین گردیده عبارت (Maintenance Prevention) برای نت موثر استفاده گردیده است .
مهمترین روشهای تحلیلی مورد استفاده در سیستم نگهداری و تعمیرات موثر عبارتند از :
RCA : Root Cause Analysis
&
MFMEA : Machine Failure Mode and Effects Analysis
فعالیتهای نت موثر عبارتند از :
1- انتخاب ماشینآلات و تجهیزات و یا تغییر در نحوه استفاده از آنها بر اساس سوابق نت و تجربیات پرسنل نت و تولید .
2- طراحی مجدد اجزاء ماشین با هدف حذف علل وقوع خرابیها .
3- بازنگری در طراحی ، نصب و نحوه بهرهبرداری از تجهیزات .
و- سیستم نگهداری و تعمیرات بهره ور فراگیر:
سیستم TPM در حقیقت همان سیستم نت بهرهور به شیوه آمریکایی (که در سال 1954 معرفی شد) است که در جهت سازگاری با شرایط صنعتی ژاپن در آن بهبودهایی داده شده است ؛ ابتکار محوری و حساس در اصول TPM این است که اپراتورها خودشان به امور اصلی و اولیه نگهداری و تعمیرات ماشینهای خودشان میپردازند . در نت بهرهور فراگیر نتایج حاصل از فعالیتهای صنعتی و تجاری به صورت اعجابانگیزی بهبود یافته و سبب ایجاد یک محیط کاری با بهرهوری بالا ، شادیآفرین و ایمن با بهینهسازی روابط بین نیروی انسانی و تجهیزاتی که با آن سر و کار دارند ، میگردد .
از زمانیکه اولین اسناد در زمینه سیستم نت بهرهور جامع (TPM) ارائه گردید بیش از سی سال میگذرد . نسخه اول سیستم TPM به مدل Nakajima (از بنیانگذارانTPM ) مشهور بوده و تا سال 1989 نیز در اصول پنجگانه آن تغییری داده نشد .
با تغییر نگرش در سیاستهای کلان TPM ، ویرایش دوم و سوم سیستم مذکور در طول سالهای 1989 تا 1994 توسطT. Suzuki ارائه گردیده که یکی از ویژگیهای مهم ویرایش سوم افزایش اصول سیستم به هشت اصل زیر میباشد:
1- افزایش میزان اثربخشی کلی ماشینآلات .
2- اجرای نت خودکنترلی توسط پرسنل خطوط تولید .
3- اجرای نت برنامهریزی شده توسط بخش نگهداری و تعمیرات .
4- برگزاری دورههای آموزش تئوری و عملی برای کلیه پرسنل .
5- مدیریت زودهنگام بر روی ماشینآلات .
6- استقرار سیستم نت کیفیتی با ایجاد ارتباط بین واحدهای نت و کنترل کیفیت .
7- استقرار نت بهرهور فراگیر در واحدهای پشتیبانی و ستادی نت .
8- مدیریت ایمنی و محیط زیست .